Ze sobą…

Dlaczego potrzebuję empatii?

Grupa dzieci. Wiek wczesnoszkolny. Wycinamy, kleimy, malujemy. Pracujemy nad marzeniem dotyczącym przyszłości zawodowej – co chciałbyś /chciałabyś robić, kim chciałbyś /chciałabyś być, gdy będziesz dorosły / dorosła? Propozycji jest wiele. Kosmetyczka, rolnik, kierowca TIR-a, nauczycielka, lekarz. Pomysły przychodzą do głowy z łatwością lub wymagają wsparcia. Praca wre. W sali słychać rozmowy, odgłosy szurających po kartkach […]

Dlaczego potrzebuję empatii? Read More »

O rywalizacji

Kiedy moja Alunia była w pierwszej klasie na jednym z zebrań dla rodziców wywiązała się dyskusja na temat rywalizacji. Padały głosy, że rywalizacja to coś zupełnie naturalnego, że dzieci powinny w niej wyrastać, ponieważ taki mamy świat i trzeba umieć się do niego dopasować. Zgłaszałam wówczas swój nieśmiały sprzeciw, tym bardziej że byłam świeżo po

O rywalizacji Read More »

Spanie z dziećmi, czyli o balansowaniu między tkliwością a złością.

Siadając do komputera, chciałam napisać tekst o pewnych stworach w kolorowych piżamkach, które z uporem maniaka pakują się niepostrzeżenie nocą do mojego łóżka. Nad ranem jestem jedynie zdziwiona, że boli mnie kręgosłup, czuję się wymięta, potargana i ogólnie wymordowana. Natomiast Tuptusie, bo właśnie o tych stworach mowa, przeszczęśliwe tulą się, uśmiechają i pełne radości i

Spanie z dziećmi, czyli o balansowaniu między tkliwością a złością. Read More »

Musi być posprzątane, musi być ugotowane… I do tego spokojnie.

Radio gra. „Jest taki dzień…”, „Christmas time…”, „Feliz navidad…”. Choinki i kolorowe, świąteczne dekoracje wokół. Może trochę komercyjnie, ale czuje się, że Święta nadchodzą. Miłe Święta. Rodzinne, ciepłe, serdeczne. Z założenia i w życzeniach spokojne. W tym wszystkim ja – świąteczny wariat. W głowie „MUSIZM”.

Musi być posprzątane, musi być ugotowane… I do tego spokojnie. Read More »