Bohaterowie napisanych przeze mnie historii mają prawo do doświadczania wszystkich uczuć: radości, smutku, złości, niepewności, lęku. Mogą też nie mieć pewności co czują i dlaczego. Od tego mają dorosłych, którzy nazywają to, co się z nimi dzieje, lub magiczne postaci, które objaśniają jak można sobie poradzić. Nagle okazuje się, że można poradzić sobie z lękiem, wstydem, brakiem wiary w siebie, lub dowiedzieć się, jak się ubrać w zależności od pory roku, jak poznawać świat wszystkimi zmysłami – nie tylko wzrokiem i słuchem siedząc przed telewizorem, oraz jak poradzić sobie z bałaganem w pokoju. Bez oceniania, grożenia palcem i mówienia, że dziecko nie spełnia naszych oczekiwań. Za to z ogromną dozą akceptacji, zrozumienia i empatii. Myślę, że wszystkie dzieci na to zasługują. Z samego faktu, że są obecne w naszym życiu. Warto więc pokazywać im, że tak jest i samemu nauczyć się jak to zakomunikować. Bajkoterapia i dla dzieci i dla dorosłych